SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy w Gostyniu

81221

Książka

W koszyku

oceń

Chata za wsią / Józef Ignacy Kraszewski. - Wydanie 3. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 1963. - 357 stron ; 20 cm.

(Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej)

Autor

Kraszewski Józef Ignacy (1812-1887). Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Powieść historyczna

Chata za wsią - Kraszewski Józef Ignacy | okładka MG Chata za wsią Józef Ignacy Kraszewski Oprawa twarda ISBN: 978-83-777-9530-9 EAN: 9788377795309 Liczba stron: 348 Format: 145x205mm Cena katalogowa: 44,90 zł Zapisz 44,90 zł 28,52 zł Oszczędzasz 16,38 zł -36 % Dodaj do koszyka Zamówienie wyślemy 2020-09-17 Witaj szkoło! Kup w pakiecie Kupuj więcej i oszczędzaj Chata za wsią - Kraszewski Józef Ignacy | mała okładka + Sztuka sięgania gwiazd - Chiara Parenti | mała okładka = 84,89 zł 54,11 zł oszczędzasz: 30,78 zł -36 % Do koszyka Chata za wsią - Kraszewski Józef Ignacy | mała okładka + Sztuka sięgania gwiazd - Chiara Parenti | mała okładka = 84,89 zł 54,11 zł oszczędzasz: 30,78 zł -36 % Do koszyka Chata za wsią - Kraszewski Józef Ignacy | mała okładka + Sztuka sięgania gwiazd - Chiara Parenti | mała okładka = 84,89 zł 54,11 zł oszczędzasz: 30,78 zł -36 % Do koszyka Opis Powieść opowiada o nieszczęśliwych losach małżeństwa Cygana Tumrego z córką wiejskiego gospodarza Lepiuka – Motruną. Tumry w roli męża, poczuwa się do odpowiedzialności i walczy o zapewnienie jak najlepszego bytu sobie i żonie. Ojciec dziewczyny nie może pogodzić się z losem córki, przeklina ją i utrudnia życie młodym, przez co doprowadza ich do skrajnej nędzy. Podpalenie lepianki postawionej przez Cygana, wrogość społeczeństwa, a także wewnętrzne rozterki sercowe, w momencie pojawienia się we wsi dawnej cygańskiej kochanki Azy, doprowadzają Tumrego do śmierci. Pozostawia on Moturnę wraz córką Marysią, którymi opiekuje się upośledzony Janek, a potem znachorka Sołoducha. Po śmierci matki, dziewczyna przejmuje gospodarstwo rodziców i wychodzi za mąż za zagrodowego szlachcica Tomko Choińskiego, z którym wiedzie odtąd szczęśliwe życie. Powieść charakteryzuje się dużym realizmem w oddaniu mentalności, obyczajów i życia społeczności wiejskiej i cygańskiej (z wykorzystaniem ich słownictwa), a także trafnymi obserwacjami społecznymi.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia dla Dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.162.1-3 M (1 egz.)

Recenzje:

Nie od dziś wiemy, że historia lubi się powtarzać. I nie jest to pusty slogan, a fakt, o którym życie co jakiś czas przypomina. Wszystko, co było, zdarzy się ponownie. Nie inaczej jest z historiami ludzi, którzy mają swój los z góry wyznaczony, a ścieżki ich życia – czy tego chcą, czy nie – już wytyczone. „Chata za wsią”, a w niej ludzie i sielski, zaściankowy klimat, wszędobylskie umysły i wszystko widzące oczy. Skąd my to znamy? (...) Gnuśność, zabobon, sprawdzone stare wierzenia i przekonania, których nic nie jest w stanie zmienić. Prawdy starych powtarzane młodym. Wieś... I w tym tłumie Cyganie. Najpierw zajechali niepewnie, by potem z dobytkiem kowalskim się rozłożyć i osiąść na tyle, na ile ich natura wagabundów pozwoliła. Bo dusza cygańska nie zna adresu, nie zna domu jednego, nie zna życia całego w jednym miejscu. Ale jest wśród nich Tumre, ambitny młodziak, którego wnętrze i umysł nijak nie pasują do swoich, i gdy inni idą dalej wołani przez wiatr z dala, zostaje z niczym. Z niczym lecz z żoną u boku. I tu zaczyna się życie, jakiego ani on, ani ona się nie spodziewali. Ani oni, ani tym bardziej czytelnik, który w zamroczeniu jakimś cicho dodaje im otuchy i dopinguje nawet, bo los musi się wreszcie odwrócić.eŻe wiatr musi wreszcie zmienić siłę. Że tak nie może być, jak jest. Łzy, ból, ogień zniszczenia i okrutni ludzie, którzy swym zachowaniem powoli wsadzają sztylet w tą dwójkę ubogich. Życie! Jakżeż ono jest niewiadome, jakże nieprzewidywalne. Bądź prawy i dobry, a ono tym samym ci wynagrodzi – płyną słowa z ambony. Ale, co zrobić, gdy owa prawość nie karmi chlebem, nie daje owsa, kartofli ani mąki? Co zrobić, gdy owa dobroć wystawiana jest na ludzką zawiść i łamie naszą wiarę? Co zrobić, gdy śmierć staje u marnych drzwi i bez pukania wchodzi do środka by zabrać co swoje?
Józef Ignacy Kraszewski ponad sto lat temu napisał powieść, która nie dość, że jest do dziś aktualna, to na dodatek czytanie jej sprawia ból. Płaczesz do wnętrza. Nie umiesz poradzić sobie z gniewem, jaki się w tobie rodzi. Treść, jaką autor zamknął w okładkach „Chaty za wsią” nie pozwala się odizolować, wnika w ciebie całego. Wstrząsa trzewiami, rani serce, spłyca oddech goryczą zatykając gardło. Czujesz wielką niemoc.
Powieści nie sposób odłożyć, bo wszystko w niej przeraża prawdziwością i trzyma cię, pęta wręcz. Personalizujesz się z bohaterami, wchodzisz w ich buty, stajesz się jednością z tekstem. Ta powieść spowija cię niewytłumaczalną magią, sielski opis sprawia, że na początku czujesz się w owej książkowej scenerii bardzo dobrze, wygodnie wręcz, ale to miłe powitanie zamienia się w walkę. Na nieboskłonie pojawiają się czarne chmury, bieda zagląda przez okna, głód chłodzi kości.
Życie – jakże ono często boli, jakże ono rani. Jakże ono jest czasem bezwzględne...
Trudno mi pisać o tej powieści. Dlaczego? Bo jest tak prawdziwa i tak dobra, że wystarczy jedno słowo.
Moja. Moja ulubiona książka.
Moja najlepsza.
Moja na zawsze.